Therapie maakt gelukkig!

Uit Brits onderzoek is gebleken, dat mensen die therapie volgen, gelukkiger zijn dan mensen die promotie maken of een grote geldprijs winnen. Ook al kost therapie tijd, energie en geld, mensen vinden dat ze er rijker van worden!
 
Wat is er nu bepalend voor je welzijn? Wat maakt je als mens echt gelukkig? Het antwoord is: een ander mens! Iemand die niet alleen fysiek, maar ook van harte en met aandacht voor jou aanwezig is. Je hebt dat nodig vanaf het allereerste begin, om je te kunnen ontwikkelen tot een evenwichtige volwassene met een stevig ik-gevoel.  
Een baby komt op de wereld met de aangeboren behoefte aan hechting. Open voor contact en met een verwachtingsvol, nieuwsgierig ‘ja’ tegen het leven. 
 
Hechting vindt plaats door warmte, stemtoon, aanraking en oogcontact. De moeder kijkt de baby in de ogen en dan gebeurt er iets wonderlijks in de neurologie van zowel moeder als kind: dat deel van het brein dat zorgt voor empathie en verbinding, breidt zich uit. In het oogcontact stijgt de vreugde heel snel tot euforische hoogte, te vergelijken met een eerste verliefdheid! En als het verzadigingspunt is bereikt, wendt de kleine het hoofdje af: het is genoeg zo, even rusten. Meermalen herhaalt hetzelfde ritueel zich. Zo oefent het kind verbinding! Het leert liefde incasseren en geven. Na afloop heeft het een diep gevoel van: zij ziet mij, zij voelt mij. Ik doe ertoe. Dat legt de basis voor je welbevinden. Ik-sterkte is onder meer te zien aan de mate waarin iemand oogcontact kan maken en houden met een ander. Een mens wordt happy van de ervaring, gezien te worden. Of beter: gevoeld en gekend te worden. Het Hebreeuwse woord voor liefde is: kennen, want er is weinig verschil tussen je gekend en je geliefd voelen. 
 
David beschrijft dat zo: ‘Ik heb mijn ziel tot rust en stilte gebracht. Als een gespeend kind bij de moeder, zo is mijn ziel in mij’ (Ps. 131). 
 
Het gaat helaas lang niet altijd goed met de hechting in die eerste belangrijke levensjaren. Als de moeder fysiek en psychisch niet voldoende aanwezig kan zijn om de hechtingsbehoefte van haar kind te vervullen, bijvoorbeeld doordat haar aandacht in beslag wordt genomen door ziekte, problemen of rouw. Of wanneer het kind moet opgroeien in een onveilige, grillige omgeving. Dan blijft er een gevoel van spanning en onvervuldheid achter, dat niet vanzelf oplost wanneer het kind ouder wordt. Het kan moeite hebben met het aangaan relaties, omdat het onvoldoende de ervaring heeft meegekregen dat het OK is en dat het zich zeker en veilig kan voelen bij anderen. 
Het is – letterlijk – te weinig gezien.
 
Maar er is goed nieuws: hechtingsschade is ook op latere leeftijd nog te repareren! In een liefdevolle relatie met een voor jou belangrijke ander. Dat kan een ouder iemand zijn, familie, je partner, vriend of vriendin. Je hebt iemand nodig, die niet bang is voor je emoties en die empatisch bij je kan blijven, terwijl je de pijn van het te weinig gehecht zijn verwerkt. In een veilige omgeving kun je je weer leren openstellen voor verbinding en ontvangen wat je tekort gekomen bent. Het mooie is dat er in dat (oog)contact tegelijkertijd fysiek herstel plaatsvindt op neurologisch niveau. Dit specifieke gedeelte van je brein is heel flexibel en blijft je hele leven groeien. 
Is er niemand op die manier beschikbaar voor jou in je nabije netwerk, dan kun je ook terecht bij een counsellor. Het genezende effect van therapie zit voor een belangrijk deel in de vertrouwensrelatie die wordt opgebouwd tussen cliënt en counsellor. 
 
Het Verwey-Jonger Instituut heeft een onderzoek gedaan naar de belevingswereld van honderden kinderen en jongeren, in opdracht van het Ministerie van Jeugd en Gezin. 
De kinderen gaven aan dat ze het vooral belangrijk vinden dat hun ouders tijd voor hen nemen. Aandacht en een goed gesprek vinden ze veel belangrijker dan meer zakgeld of dat hun vader een grote auto heeft! 
 
En … moeders, nog een belangrijke uitkomst: jullie zijn voor de Nederlandse kinderen de belangrijkste ouder!